Details
Naam
Driehuizerkerkweg-Waterlandweg, Driehuis
Aantal afbeeldingen: 15
IntroductieVier oorspronkelijk identieke woonhuizen naar ontwerp van architect Bartels. De houten hoekkepers zijn een soort handtekening van de architect.
AdresDriehuizerkerkweg 57-59, Waterlandweg 2-4
Postcode(s)1985 EN
PlaatsDriehuis
LandNederland
Vervaardiger Christiaan Bartels (Architect)
Datum1922
OpdrachtgeverParticuliere opdrachtgever
Huidige eigenaarMeerdere particuliere eigenaren
Oorspronkelijke functieWoonhuis (vrijstaand)
Huidige functieWoonhuis (vrijstaand)
Type objectGebouw, Gemeentelijk monument
AchtergrondIn 1920 werd begonnen met de bebouwing van het noordelijk deel van de Driehuizerkerkweg tussen de later aangelegde Waterloolaan en het park Schoonenberg. Een groot deel van de hier gebouwde huizen dateert uit de eerste helft van de jaren twintig en is gebouwd in de stijl van de Amsterdamse School of een afgeleide daarvan. Enkele leden van de beter gesitueerde sociale middenklasse van de gemeente Velsen kreeg de kans hier in het landschappelijk zeer aantrekkelijke gebied van Driehuis ‘buiten’ te wonen. Aan architect Christiaan Bartels viel de eer te beurt om aan dit deel van de Driehuizerkerkweg meerdere huizen te bouwen.
Bartels was als leraar verbonden aan de IJmuidense Ambachtsschool. De opdrachtgevers voor de vier vrijstaande huizen (kleine villa's) aan de Driehuizerkerkweg ter hoogte van de Waterlandweg, waren alle vier leraar aan diezelfde ambachtsschool. Het betrof volgens de tekening H.P Brits (Waterlandweg 2), H. van Roest (Waterlandweg 4), J.C. Loman (Driehuizerkerkweg 57) en H. Hennink (Driehuizerkerkweg 59). In literatuur wordt in plaats van H. van Roest de naam van J. de Bruijn genoemd. Mogelijk dat hij de opdracht overnam van Van Roest.
Ondanks de wijzigingen die in de loop van de tijd hebben plaatsgevonden, zijn de vier woningen aangewezen als gemeentelijk monument. Ze gelden als stijlzuivere voorbeelden van de Amsterdamse School. Bovendien hebben ze sociaalhistorische betekenis als voorbeelden van beperkte seriebouw van luxere vrijstaande woonhuizen in de gemeente Velsen, waarmee door het drukken van de bouwkosten modieuze villabouw ook voor een minder kapitaalkrachtige middenlaag - in casu leraren aan de IJmuidense ambachtsschool - bereikbaar werd.
Bartels was als leraar verbonden aan de IJmuidense Ambachtsschool. De opdrachtgevers voor de vier vrijstaande huizen (kleine villa's) aan de Driehuizerkerkweg ter hoogte van de Waterlandweg, waren alle vier leraar aan diezelfde ambachtsschool. Het betrof volgens de tekening H.P Brits (Waterlandweg 2), H. van Roest (Waterlandweg 4), J.C. Loman (Driehuizerkerkweg 57) en H. Hennink (Driehuizerkerkweg 59). In literatuur wordt in plaats van H. van Roest de naam van J. de Bruijn genoemd. Mogelijk dat hij de opdracht overnam van Van Roest.
Ondanks de wijzigingen die in de loop van de tijd hebben plaatsgevonden, zijn de vier woningen aangewezen als gemeentelijk monument. Ze gelden als stijlzuivere voorbeelden van de Amsterdamse School. Bovendien hebben ze sociaalhistorische betekenis als voorbeelden van beperkte seriebouw van luxere vrijstaande woonhuizen in de gemeente Velsen, waarmee door het drukken van de bouwkosten modieuze villabouw ook voor een minder kapitaalkrachtige middenlaag - in casu leraren aan de IJmuidense ambachtsschool - bereikbaar werd.
BeschrijvingDe gevels van de onderste bouwlaag zijn opgetrokken van rode Waalformaat baksteen. De bakstenen van de plint - voor zover nog in het zicht gelaten en niet onder witte verf verborgen - zijn onregelmatig van vorm, zgn. mondstenen. Dergelijke mondstenen zijn ook op andere plaatsten toegepast. Op de hoeken van de uitbouw steken de bakstenen om en om iets uit.
De verdieping is uitkragend en de gevelvlakken hiervan zijn bedekt met gepotdekselde houten delen, met besneden hoekkepers in contrasterende kleur. De daken zijn voorzien van boedelen met besneden hoekkepers. Deze hoekkepers zijn karakteristiek voor bouwwerken van Bartels en gelukkig bij meerdere van zijn huizen bewaard.
Naast de voordeur is een klein driehoekig venster aangebracht. De meeste ramen, oorspronkelijk met horizontale roeden, zijn gewijzigd.
Alleen nummer 59 heeft nog het balkon uit de bouwtijd, bij de andere woningen is het balkon bij de binnenruimte getrokken. Het nog oorspronkelijke balkon heeft een zeskantige vorm met in het midden een uitgemetselde schoorsteen.
De verdieping is uitkragend en de gevelvlakken hiervan zijn bedekt met gepotdekselde houten delen, met besneden hoekkepers in contrasterende kleur. De daken zijn voorzien van boedelen met besneden hoekkepers. Deze hoekkepers zijn karakteristiek voor bouwwerken van Bartels en gelukkig bij meerdere van zijn huizen bewaard.
Naast de voordeur is een klein driehoekig venster aangebracht. De meeste ramen, oorspronkelijk met horizontale roeden, zijn gewijzigd.
Alleen nummer 59 heeft nog het balkon uit de bouwtijd, bij de andere woningen is het balkon bij de binnenruimte getrokken. Het nog oorspronkelijke balkon heeft een zeskantige vorm met in het midden een uitgemetselde schoorsteen.
InterieurOver de interieurs heb ik geen informatie gevonden.
Recente ontwikkelingenEr zijn diverse verbouwingen en aanbouwen aan elk van de huizen gepleegd, waaronder garages en schuren. Slechts bij Driehuizerkerkweg 59 is het dakterras intact gebleven, bij de andere woningen is het balkon bij de binnenruimte getrokken. De bakstenen gevelvlakken van Waterland 2 en 4 zijn op enig moment wit gesaust. Ook de kleur van de rabatdelen is niet overal meer het zelfde. Zo is bij nummer 57 gekozen voor blauw.
Bronnen
Joke van der Aar, Michaël Lucassen, Driehuis, Velserbroek en de Zuid- en Noord-Spaarndammerpolder. Bebouwingsgeschiedenis en monumentale waarden (Schuyt & Co, Haarlem, 1993).
Ingezonden door Gert-Jan Lobbes
Professionele of persoonlijke bandDe huizen zijn verschillend door de jaren gekomen, maar vormen nog steeds een mooi ensemble. Vandaar de moeite waard om ze hier op te nemen.
Gerelateerde objecten