Details
Naam
Brug 422, Jeroen Oerlemansbrug
Aantal afbeeldingen: 22
IntroductieOfficieus werd dit de Prinsessebrug genoemd omdat zij nabij het Beatrixpark ligt. Officieel kreeg brug 422 in 2022 de naam Jeroen Oerlemansbrug. Het is een typische Piet Kramer-brug, maar werd pas in 1955 opgeleverd!
AdresDiepenbrockstraat
Postcode(s)1078 KH
PlaatsAmsterdam
LandNederland
Type objectBrug
Vervaardiger Piet Kramer (Architect)
Publieke Werken (Architect)
Publieke Werken (Architect)
Datum1955
Huidige staatLocatie ongewijzigd en nog altijd in gebruik
OpdrachtgeverGemeente Amsterdam
Huidige eigenaarGemeente Amsterdam
AchtergrondPiet Kramer maakte het ontwerp van deze brug over de Boerenwetering al lang voor de bouw, namelijk in 1941. Plannen voor deze brug en andere bruggen in Amsterdam Zuid waren er al sinds 1931. De bouw startte echter pas in 1954, waarna de brug in 1955 werd opgeleverd. De brug vermeldt de datum 1954. Vanaf 1933 lag er een houten noodbrug, die aanvankelijk alleen toegankelijk was voor voetgangers, later ook voor fietsers, maar niet voor ander verkeer. De trap naar de kade van de Boerenwetering werd overigens pas in 1966 aangelegd.
De brug heeft nooit een officiële naam gehad. Tot 2016 stond zij officieus te boek als de Prinsessebrug, vernoemd naar prinses Beatrix en het nabije Beatrixpark.
De brug heeft nooit een officiële naam gehad. Tot 2016 stond zij officieus te boek als de Prinsessebrug, vernoemd naar prinses Beatrix en het nabije Beatrixpark.
BeschrijvingDeze vaste plaatbrug in Amsterdam-Zuid verbindt de Diepenbrockstraat met de Wielingenstraat. Het zuidwestelijke landhoofd is gelegen in het Beatrixpark, het zuidoostelijk deel ligt net niet op het terrein van de RAI Amsterdam. De brug toont een mengeling van baksteen en natuursteen, evenals siersmeedijzer. De siersmeedijzeren hekken zijn als geheel vrij eenvoudig uitgevoerd, maar hebben aan de zijkanten, in het midden en aan de bovenkant organische motieven.
De noordkant kent slechts een siersmeedijzeren hek (gelijk aan dat van de zuidzijde) tussen twee landhoofden. De zuidkant is een heel bouwwerk geworden met maar liefst vier zitbanken en hoogteverschillen. Kenmerkend zijn de gepolijst granieten letters en cijfers die op de trapsgewijs verhoogde borstweringen zijn aangebracht, ANNO aan de kant van de Wielingenstraat, 1954 aan de kant van de Diepenbrockstraat. Op de onderste trede van de borstwering is aan beide zijden een granieten lotusbloem aangebracht op een ronde basis. De vier zitbanken betreffen twee halfronde banken aan de waterzijde en twee rechte banken aan de straatzijde. De halfronde banken liggen op een soort terras. De terrassen hebben ook een smeedijzeren reling; deze is vooral functioneel en nauwelijks versierd.
Toen de brug werd getekend lag deze nog aan de rand van de stad en boden de terrassen uitzicht op het water en het groen. Een tekening in het Kramer-archief in Het Nieuwe Instituut, hier afgebeeld, toont dat Kramer oorspronkelijk een boom had gepland in elk van de rondingen van de landhoofden aan de zuidkant. Ook had hij een dier in gedachten als bekroning van de granieten meerpalen aan de zuidkant. De uiteindelijke versie heeft een platte bekroning met een sierrand.
De noordkant kent slechts een siersmeedijzeren hek (gelijk aan dat van de zuidzijde) tussen twee landhoofden. De zuidkant is een heel bouwwerk geworden met maar liefst vier zitbanken en hoogteverschillen. Kenmerkend zijn de gepolijst granieten letters en cijfers die op de trapsgewijs verhoogde borstweringen zijn aangebracht, ANNO aan de kant van de Wielingenstraat, 1954 aan de kant van de Diepenbrockstraat. Op de onderste trede van de borstwering is aan beide zijden een granieten lotusbloem aangebracht op een ronde basis. De vier zitbanken betreffen twee halfronde banken aan de waterzijde en twee rechte banken aan de straatzijde. De halfronde banken liggen op een soort terras. De terrassen hebben ook een smeedijzeren reling; deze is vooral functioneel en nauwelijks versierd.
Toen de brug werd getekend lag deze nog aan de rand van de stad en boden de terrassen uitzicht op het water en het groen. Een tekening in het Kramer-archief in Het Nieuwe Instituut, hier afgebeeld, toont dat Kramer oorspronkelijk een boom had gepland in elk van de rondingen van de landhoofden aan de zuidkant. Ook had hij een dier in gedachten als bekroning van de granieten meerpalen aan de zuidkant. De uiteindelijke versie heeft een platte bekroning met een sierrand.
Recente ontwikkelingenIn 2008 is de brug gerenoveerd. Tot 2016 stond zij officieus te boek als de Prinsessebrug, verwijzend naar het nabije Beatrixpark. In juli 2016 wilde de gemeente af van officieuze benamingen en liet de bevolking kiezen tussen de officieuze naam officieel maken, een verzoek tot nieuwe vernoeming insturen dan wel de brug anoniem door het leven te laten gaan. Er werd toen voor de laatste optie gekozen.
In 2022 werd de brug per raadsbesluit vernoemd naar de Amsterdamse persfotograaf Jeroen Oerlemans, die in 2016 tijdens zijn werk in Libië om het leven was gekomen.
In 2022 werd de brug per raadsbesluit vernoemd naar de Amsterdamse persfotograaf Jeroen Oerlemans, die in 2016 tijdens zijn werk in Libië om het leven was gekomen.
Bronnen
Sebas Baggelaar, Pim van Schaik, Piet Kramer, Bruggenbouwer van de Amsterdamse School (Amsterdam, 2016).
W. de Boer en Peter Evers, Amsterdamse bruggen, 1910-1950 (Amsterdam 1983).
Links
Ingezonden door Gert-Jan Lobbes
Professionele of persoonlijke bandFascinerend om te lezen dat deze brug met zijn uitgesproken jaren 20-30 uitstraling pas in 1955 werd geopend!
Gerelateerde objecten