Details
Naam
Brug 235, Henk van Laarbrug, Amsterdam
.jpg&width=150&height=150&imageformat=jpg)
Aantal afbeeldingen: 9
IntroductieKramerbrug in de Watergraafsmeer.
AdresLinnaeusparkweg over de Eerste Molenwetering
PlaatsAmsterdam
LandNederland
Type objectBrug
Vervaardiger Piet Kramer (Architect)
Publieke Werken (Architect)
Publieke Werken (Architect)
Datum - 1928
MateriaalBaksteen, Smeedijzer
Huidige staatLocatie ongewijzigd en nog altijd in gebruik
OpdrachtgeverGemeente Amsterdam
Huidige eigenaarGemeente Amsterdam
AchtergrondIn 1921 annexeerde Amsterdam de gemeente Watergraafsmeer. Op deze plek stonden alleen huizen aan de Linnaeusparkweg tot aan de Nieuweweg (thans Wethouder Frankenweg). Na 1921 werden nieuwe wijken gebouwd en werden goede bruggen noodzakelijk.
BeschrijvingDe leuning van brug 235 sluit aan bij het hek van gemaal nr. 021 aan het Galileïplantsoen.
Vanaf het Galileïplantsoen is de zijkant van de brug bijna niet te zien. Bomen en struiken houden hem aan beide kanten verborgen. Het is een bakstenen welfbrug. De boog is afgewerkt met spiraalmetselverband. Aan de waterkant zijn de stenen horizontaal geplaatst en lopen de natuurstenen incrustaties van de ronde bovenkant van de leuning uit in een punt. Tussen de incrustaties zijn de bakstenen verticaal geplaatst. Aan de loopkant verticaal geplaatste stenen. Daar zijn de incrustaties recht afgesneden en daaronder springen vijf rijen bakstenen naar het midden toe steeds iets meer naar achteren. De kop van de balustrade loopt een beetje op en sluit aan op een houten hek.
Aan de overkant is de brugleuning geklemd tussen twee huizen, waarvan de zijmuren in het water staan.
Helaas is het metselwerk van alle bruggen aan het Galileïplantsoen in slechte staat.
Vanaf het Galileïplantsoen is de zijkant van de brug bijna niet te zien. Bomen en struiken houden hem aan beide kanten verborgen. Het is een bakstenen welfbrug. De boog is afgewerkt met spiraalmetselverband. Aan de waterkant zijn de stenen horizontaal geplaatst en lopen de natuurstenen incrustaties van de ronde bovenkant van de leuning uit in een punt. Tussen de incrustaties zijn de bakstenen verticaal geplaatst. Aan de loopkant verticaal geplaatste stenen. Daar zijn de incrustaties recht afgesneden en daaronder springen vijf rijen bakstenen naar het midden toe steeds iets meer naar achteren. De kop van de balustrade loopt een beetje op en sluit aan op een houten hek.
Aan de overkant is de brugleuning geklemd tussen twee huizen, waarvan de zijmuren in het water staan.
Helaas is het metselwerk van alle bruggen aan het Galileïplantsoen in slechte staat.
Bronnen
Wim de Boer en Peter Evers, Amsterdamse bruggen, 1910-1950 (Amsterdamse Raad voor de Stedebouw 1983).
Jaap Kruizinga, Het XYZ van Amsterdam.
Ons Amsterdam 41 pag. 237-241 (1988).
Ingezonden door Corrie Groen- Pickhard
Professionele of persoonlijke bandHet bijzondere aan deze brug en de twee andere bruggen aan het Galileïplantsoen is dat ze duidelijk verwant zijn en toch alle drie anders.
Gerelateerde objecten