Details
Naam
Brug 189, Oetewalerbrug
Aantal afbeeldingen: 12
IntroductieBrug nr. 189. Oftewel, de Oetewalerbrug. Eén van de vele bruggen ontworpen door Piet Kramer, werkzaam als esthetisch adviseur van de afdeling 'Bruggen' van de Dienst der Publieke Werken Amsterdam. Op de meeste bruggen is het beeldbouwwerk verzorgd door Hildo Krop. Brug 189 en brug 259 zijn de enige met beeldhouwwerk van A. Remiëns.
AdresLinnaeusstraat
Postcode(s)1092 HK
PlaatsAmsterdam
LandNederland
Type objectBrug
Vervaardiger Piet Kramer (Architect)
Publieke Werken (Architect)
Adriaan Remiëns (Kunstenaar)
Publieke Werken (Architect)
Adriaan Remiëns (Kunstenaar)
Datum1925
Materiaalbaksteen en natuursteen
Huidige staatLocatie ongewijzigd en nog altijd in gebruik
OpdrachtgeverGemeente Amsterdam
Huidige eigenaarGemeente Amsterdam
AchtergrondDe Oetewalerbrug is de verbinding van de Linnaeusstraat met de Middenweg over de ringvaart van de Watergraafsmeer. De oude wipbrug uit 1903 werd korte tijd nadat de Watergraafsmeer geannexeerd was door Amsterdam (1-1-1921) vervangen door de huidige brug van Piet Kramer. De brug is op 31 januari 1925 geopend.
BeschrijvingDe brede, vaste, bakstenen brug is versierd met natuurstenen incrustaties en op drie uiteinden gelijke beeldhouwwerken, die zeedieren voorstellen, van J.A. Remiëns. De balustrades lopen aan het eind rond weg, behalve aan de Linnaeuskant bij de Hema, wat de brug een nog breder aanzien geeft.
Van de “publiekskant” zijn de incrustaties horizontaal afgesneden. Aan de waterkant, waar niemand ze ziet want de ringvaart is niet bevaarbaar, lopen ze uit in een punt en zijn ze allemaal met dezelfde voorstelling uitgehakt. Wat het voorstelt is niet meer zichtbaar. Met wat fantasie kun je in de best bewaarde exemplaren de zwaan, het symbool van de Watergraafsmeer, zien. Of dat ook werkelijk zo is, weet ik niet.
Ik loop al meer dan 60 jaar over deze brug en totdat ik hem voor Wendingen ging fotograferen had ik nog nooit de kunstwerken aan de waterzijde opgemerkt. Van de drie beeldhouwwerken op de uiteinden van de balustrades is alleen die op de hoek van de Transvaalkade nog in redelijke staat. De tijd en de weersomstandigheden hebben danig aan de kunstwerken geknaagd.
Het vierde uiteinde, bij de Hema, heeft geen figuratieve voorstelling. Ik weet niet of die er ooit geweest is. Tegenwoordig is het uiteinde van de balustrade onderdeel van de muur van de Hema. Vroeger was dat niet zo. Tussen de Hema en de brug was een fietsenstalling die aan de kant van de Linnaeusstraat en de ringvaart open was. Langs het water was wel een balustrade. Het was een bewaakte stalling waar voor 10 cent op je fiets werd gepast.
Later, maar dat is inmiddels ook al jaren geleden is de stalling bij de Hema getrokken. De naam van de brug is in de “samensmelting” ingemetseld. Uitgehakt in natuursteen. Zo te zien van latere datum en in een hardere steensoort dan de andere beeldhouwwerken.
Van de “publiekskant” zijn de incrustaties horizontaal afgesneden. Aan de waterkant, waar niemand ze ziet want de ringvaart is niet bevaarbaar, lopen ze uit in een punt en zijn ze allemaal met dezelfde voorstelling uitgehakt. Wat het voorstelt is niet meer zichtbaar. Met wat fantasie kun je in de best bewaarde exemplaren de zwaan, het symbool van de Watergraafsmeer, zien. Of dat ook werkelijk zo is, weet ik niet.
Ik loop al meer dan 60 jaar over deze brug en totdat ik hem voor Wendingen ging fotograferen had ik nog nooit de kunstwerken aan de waterzijde opgemerkt. Van de drie beeldhouwwerken op de uiteinden van de balustrades is alleen die op de hoek van de Transvaalkade nog in redelijke staat. De tijd en de weersomstandigheden hebben danig aan de kunstwerken geknaagd.
Het vierde uiteinde, bij de Hema, heeft geen figuratieve voorstelling. Ik weet niet of die er ooit geweest is. Tegenwoordig is het uiteinde van de balustrade onderdeel van de muur van de Hema. Vroeger was dat niet zo. Tussen de Hema en de brug was een fietsenstalling die aan de kant van de Linnaeusstraat en de ringvaart open was. Langs het water was wel een balustrade. Het was een bewaakte stalling waar voor 10 cent op je fiets werd gepast.
Later, maar dat is inmiddels ook al jaren geleden is de stalling bij de Hema getrokken. De naam van de brug is in de “samensmelting” ingemetseld. Uitgehakt in natuursteen. Zo te zien van latere datum en in een hardere steensoort dan de andere beeldhouwwerken.
Bronnen
Wim de Boer en Peter Evers, Amsterdamse bruggen, 1910-1950 (Amsterdamse Raad voor de Stedebouw 1983).
Jaap Kruizinga en Onno Boer, XYZ van Amsterdam.
Links
Ingezonden door Corrie Groen- Pickhard
Professionele of persoonlijke bandIk loop al meer dan 60 jaar over deze brug.
Gerelateerde objecten